حکومت های دیکتاتوری

یک حکومت استبدادی دو بار سقوط می کند.اول همراه با سکوت ،در قلب مردم دوم با صدایی مهیب ، در خیابان‌ها. میان مرحله اول و دوم، ممکن است سال ها فاصله باشد. در این شرایط، حکومت ها یا متوجه می شوند و برمی‌گردند، یا سکوت عمومی را دال بر غلبه بر جامعه می انگارند و روال سابق را با قدرت ادامه می دهند که مابه آن ابتلا به مکر الهی می گوییم. سقوط اول، طی سالها، آرام آرام و تدریجی محقق می شود، اما سقوط دوم که سقوطی ساختاری است،غافلگیرانه،ناگهان و سریع رخ می دهدگاه حکومت منبع